Author: admin
Εσύ δίνεις νόημα στα πράγματα και όχι αυτά σε σένα.
Μην ψάχνεις να βρεις το νόημα στα πράγματα. Δεν υπάρχει κάτι να βρεις. Εσύ, δίνεις νόημα στα πράγματα και οχι αυτά σε σένα. Πως γίνεται αυτό; με την συστηματική ενασχόληση, με την αφοσίωση,δίνοντας νόημα, ουσία, φροντίδα σε αυτό που κάνεις. Νόημα τελικά έχουν όσα ζεις και όχι τόσο όσα απλά κάνεις.
Ότι διαφέρει, δεν είναι απαραίτητα λάθος
Αυτό που συμβαίνει συχνότερα γύρω μας, δεν είναι υποχρεωτικό να είναι και υγιές. Οτι διαφέρει, δεν είναι απαραίτητα λάθος. Ο, τι δεν βλέπεις να υπάρχει γύρω σου, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει καθόλου. Απόφυγε να φυσιολογικοποιεις το συχνό και εξαιτίας όσων βλέπεις να παυεις να αναζητάς όσα αξίζεις, όσα δικαιούσαι, όσα σου ανήκουν, πιστεύοντας ότι δεν υπάρχουν, ότι ζητάς πολλά. Έλεγξε που βρίσκεσαι και όχι μόνον ποιος είσαι ή τι πιστεύεις. Οι υγιείς αρρωσταίνουν και από την υπερπροσπαθεια να προσαρμοστουν σε ανθυγιεινό περιβάλλον.
Μέρα με τη μέρα, πάρε τη ζωή πίσω στα χέρια σου.
Έκανες την ημέρα σου να αξίζει, με ότι έχεις, με ότι είσαι, στο σήμερα; Μήπως σε παρέσυρε η σκέψη του τι θα ήθελες, με μια άλλη εκδοχή του εαυτού σου και του κόσμου γύρω σου, που δεν υπάρχει; Κάνε την μέρα σου να αξίζει! Μην την πετάς! Μέρα με τη μέρα, πάρε τη ζωή πίσω στα χέρια σου. Κέρδισε την, κομμάτι – κομμάτι.
Να μην φοβάσαι τη μοναξιά.
Να μην φοβάσαι τη μοναξιά. Να την διαλέγεις τη μοναξιά σου. Αυτή σε κάνει δυνατό:σε μαθαίνει να αντέχεις, να καταλαβαίνεις τον εαυτό σου, να τα βρίσκεις μαζί του, να τον στηρίζεις. Μην την φοβάσαι τη μοναξιά, είναι θεραπευτική η σιωπή της. Να φοβάσαι την μοναξιά μιας σχέσης που αρρωσταίνει, τη μοναξιά μιας ζωής που σπαταλιέται για να μην είναι κάποιος μόνος (τι παράδοξο!). Να χαίρεσαι να είσαι με τους άλλους ανθρώπους, να έχεις βρει όμως και τον τρόπο να περνάς καλά και όταν είσαι μόνος. Να σε προτιμάς για συντροφιά, γιατί εάν δεν την κάνεις τη θητεία σου σ’αυτήν, θα επιλέγεις οτιδήποτε αρκεί να μην μένεις μόνος.
Υπάκουσε και αγνόησε την αλήθεια για να “ευτυχήσεις”
Σύμφωνα με την θρησκευτική μας παιδεία, ο Παράδεισος χάθηκε γιατί ο Αδάμ και η Εύα, παρακουσαν την εντολή να μην καταναλωσουν τον καρπό από το δέντρο της γνώσης. Ετσι, μάθαμε ήσυχα, από μικρά, με την επανάληψη, πως η ΥΠΑΚΟΗ και η ΆΓΝΟΙΑ είναι οι προϋποθέσεις για τον Παράδεισο. Η επιθυμία για γνώση, από τον άνθρωπο σε αυτή την αρχετυπικη ιστορία, ισούται με ανταρσια και αυτή με την σειρά της, τιμωρείται με έξοδο από την παραδείσια ευδαιμονία. Έτσι αντί η γνώση να είναι κίνητρο, εφόδιο, ανάπτυξη, αμφισβήτηση, τεκμηρίωση είναι παράπτωμα, ανυπακοή, που επισύρει ποινή. Υπάκουσε και αγνόησε την αλήθεια για να “ευτυχήσεις”
Στη ζωή, “να πέφτεις έξι φορές και να σηκώνεσαι εφτά”.
Στη ζωή, “να πέφτεις έξι φορές και να σηκώνεσαι εφτά”. Να συνερχεσαι γρήγορα, όσο πιο γρήγορα μπορείς, από τα χτυπήματα. Μην αναρωτιέσαι :”γιατί, σε μένα; ” & πνιγεσαι μέσα στην αίσθηση αδικιας. Γιατί όχι, σε σένα; σε μένα; στον καθένα; δεν εξαιρείται κανείς από τίποτα.” Έσο έτοιμος” . Ο καλός ο καπετάνιος, στη φουρτουνα φαίνεται. Στήριξε τον εαυτό σου, προβλεψε, φτιάξε σχέδιο δράσης, ζήτα βοήθεια, φτιάξε εναλλακτικές, οργανωσου, δρασε, χαμογελα! Στα εύκολα, μπορούν όλοι. Στα δύσκολα φαίνεται το μέταλλο του καθενός
Τα ωραιότερα τοπία και ταξίδια, είναι στα μυαλά και τις ψυχές ανθρώπων.
Να γίνεσαι δότης ενθουσιασμού & σθένους σε όσους τα έχασαν. Να ξυπνάς όνειρα, να στηρίζεις φιλοδοξίες, να ανακαλύπτεις χάρτες ζωής. Να επουλώνεις τραύματα, να τρέχεις σε εκκλήσεις βοήθειας. Να χαίρεσαι όταν χαίρονται. Να μένεις ψύχραιμος όταν φωνάζουν. Να ακούς. Να μένεις όταν μένουν λίγοι. Να γελάς για να μάθουν να γελάνε. Να ζητάς, για να μάθουν να ζητάνε. Να δίνεις, για να μάθουν να δίνουν. Να επιμένεις, για να μάθουν να επιμένουν. Τα ωραιότερα τοπία και ταξίδια, είναι στα μυαλά και τις ψυχές ανθρώπων
Η δικτατορία του “Πρέπει”
Η δικτατορία του “Πρέπει”: ” Πρέπει, να είσαι καλό παιδί”, “δεν πρέπει να μιλάς έτσι”, “πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο “,” δεν έπρεπε να το πεις αυτό “,” πρέπει να το κάνεις”, “πρέπει να γίνει οπωσδήποτε “, “πρέπει να καταλάβεις “, ” δεν πρέπει να μιλήσεις “, “έπρεπε να γίνει αυτό; “. . Πόσα πρέπει άκουσες; πόσα πρέπει είπες στον εαυτό σου ο ίδιος; Πόσα είπες στο παιδί σου, στον υφιστάμενο σου; Πόσο έμοιασες σε όποιον σε καταπίεσε; Πόσο άλλαξες;
Ψηλά το κεφάλι!
Μην περιμένεις να αρρωστήσεις ή να ζήσεις μια επώδυνη εμπειρία, για να φροντίσεις τον εαυτό σου & να αποκτήσεις το θάρρος να λες όσα πιστεύεις.