Έκανες την ημέρα σου να αξίζει, με ότι έχεις, με ότι είσαι, στο σήμερα; Μήπως σε παρέσυρε η σκέψη του τι θα ήθελες, με μια άλλη εκδοχή του εαυτού σου και του κόσμου γύρω σου, που δεν υπάρχει; Κάνε την μέρα σου να αξίζει! Μην την πετάς! Μέρα με τη μέρα, πάρε τη ζωή πίσω στα χέρια σου. Κέρδισε την, κομμάτι – κομμάτι.
Να μην φοβάσαι τη μοναξιά. Να την διαλέγεις τη μοναξιά σου. Αυτή σε κάνει δυνατό:σε μαθαίνει να αντέχεις, να καταλαβαίνεις τον εαυτό σου, να τα βρίσκεις μαζί του, να τον στηρίζεις. Μην την φοβάσαι τη μοναξιά, είναι θεραπευτική η σιωπή της. Να φοβάσαι την μοναξιά μιας σχέσης που αρρωσταίνει, τη μοναξιά μιας ζωής που σπαταλιέται για να μην είναι κάποιος μόνος (τι παράδοξο!). Να χαίρεσαι να είσαι με τους άλλους ανθρώπους, να έχεις βρει όμως και τον τρόπο να περνάς καλά και όταν είσαι μόνος. Να σε προτιμάς για συντροφιά, γιατί εάν δεν την κάνεις τη θητεία σου σ’αυτήν, θα επιλέγεις οτιδήποτε αρκεί να μην μένεις μόνος.
Σύμφωνα με την θρησκευτική μας παιδεία, ο Παράδεισος χάθηκε γιατί ο Αδάμ και η Εύα, παρακουσαν την εντολή να μην καταναλωσουν τον καρπό από το δέντρο της γνώσης. Ετσι, μάθαμε ήσυχα, από μικρά, με την επανάληψη, πως η ΥΠΑΚΟΗ και η ΆΓΝΟΙΑ είναι οι προϋποθέσεις για τον Παράδεισο. Η επιθυμία για γνώση, από τον άνθρωπο σε αυτή την αρχετυπικη ιστορία, ισούται με ανταρσια και αυτή με την σειρά της, τιμωρείται με έξοδο από την παραδείσια ευδαιμονία. Έτσι αντί η γνώση να είναι κίνητρο, εφόδιο, ανάπτυξη, αμφισβήτηση, τεκμηρίωση είναι παράπτωμα, ανυπακοή, που επισύρει ποινή. Υπάκουσε και αγνόησε την αλήθεια για να “ευτυχήσεις”
Στη ζωή, “να πέφτεις έξι φορές και να σηκώνεσαι εφτά”. Να συνερχεσαι γρήγορα, όσο πιο γρήγορα μπορείς, από τα χτυπήματα. Μην αναρωτιέσαι :”γιατί, σε μένα; ” & πνιγεσαι μέσα στην αίσθηση αδικιας. Γιατί όχι, σε σένα; σε μένα; στον καθένα; δεν εξαιρείται κανείς από τίποτα.” Έσο έτοιμος” . Ο καλός ο καπετάνιος, στη φουρτουνα φαίνεται. Στήριξε τον εαυτό σου, προβλεψε, φτιάξε σχέδιο δράσης, ζήτα βοήθεια, φτιάξε εναλλακτικές, οργανωσου, δρασε, χαμογελα! Στα εύκολα, μπορούν όλοι. Στα δύσκολα φαίνεται το μέταλλο του καθενός