Ο φόβος είναι ο φύλακας και προστάτης της επιβίωσης! Αν δεν φοβόμασταν θα ήμασταν σε κίνδυνο ζωής. Ο φόβος οδηγεί στην αύξηση των απαραίτητων ενεργειών για την διασφάλιση της ζωής έτσι ώστε να αναπτυχθεί αυτή. Ο φόβος δεν είναι λόγος απραξίας. Δες στο αυτοκίνητο: Έχει μπάρες ασφαλείας για τον οδηγό και τον συνοδηγό, αερόσακους, συστήματα ασφαλούς οδήγησης. Η ύπαρξή τους όμως δεν κάνει το αυτοκίνητο να μην κινείται, αλλά να κινείται με ασφάλεια.
Είμαστε οι επιλογές μας και όχι το αποτέλεσμα της διαπαιδαγώγησης που δεχτήκαμε.
Οι άνθρωποι είναι εκπαιδεύσιμα πλάσματα διαρκώς, σε όλη την διαδρομή της ζωής τους. Έτσι γενιά, την γενιά, επιτυγχάνεται πρόοδος τεχνολογική, επιστημονική, κοινωνική. Ακόμη και σε αυτή τη διάρκεια μιας ζωής, ο άνθρωπος αλλάζει διαρκώς. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ίδιος όπως όταν ήταν βρέφος ή όπως όταν ήταν έφηβος; Αλλάζουμε διαρκώς. Αλλάζουμε εμφάνιση, αλλάζουμε ιδέες, στόχους, κύτταρα. Αλλάζουμε αφού η ίδια η ζωή κινείται και συντηρείται μόνο με τις αλλαγές. Σαν να σπρώχνει απαλά: “Άλλαξε, άλλαξε…” Αν ήμασταν το αποτέλεσμα της επίδρασης των προγόνων μας θα απείχαμε λίγο ή και καθόλου από την Λούσι, το ανθρωποειδές που είναι η κοινή μας πρόγονος. Συνεπώς χρειάζεται να αναλογιζόμαστε κάθε φορά που αποδίδουμε μέρος ή το σύνολο της ευθύνης μας στους γονείς, γιατί επιλέξαμε κι επιλέγουμε στο παρόν την συντήρησή της, Είμαστε ό,τι επιλέξαμε να είμαστε.
“Δεν φταίει οτι δεν τολμούμε επειδή τα πράγματα είναι δύσκολα. Τα πράγματα είναι δύσκολα, επειδή δεν τολμούμε” Σενέκας